ភ័យព្រោះស្បែកខ្លួនឯង

រឿងខ្លី ប្រភេទអប់រំ

សត្វចចក មានរោមពណ៌រលោងស្អាត ទន់ល្មើយ គួរអោយចង់បាន ។ ឯខ្លារខិន មានរោមពណ៌លឿងបន្ដក់ខ្មៅចម្រុះគ្នា ល្អស្រស់គួរឲ្យចង់គយគន់ ។ ពួកវាតែងរស់នៅតាមព្រះភ្នំដែលស្ងប់ស្ងាត់ ពួននៅតារូងភ្នំជ្រៅៗ មានការប្រុងប្រយ័ត្នជារៀងរហូត ហើយត្រូវលាក់សំងំខ្លួននៅពេលថ្ងៃ មិនហ៊ានចេញទៅណាមកណាឡើយ ។ លុះដល់ពេលយប់ ទើបវាហ៊ានចេញដើររកស៊ី... តែទោះជារកបានឬមិនបាន ត្រូវអត់ឃ្លានយ៉ាងណា ក៏ពួកវាមិនហ៊ានចូលទៅក្បែរភូមិអ្នកស្រុក ដើម្បីស្វែងរកចាប់កណ្ដុរ ឬចាប់ទន្សាយអ្វីដែរ ។


ទោះបីជាមានការប្រុងប្រយ័ត្នយ៉ាងនេះហើយក៏ដោយ ក៏ពួកវានៅតែគេចមិនផុតពីការតាមប្រមាញ់របស់ ព្រានព្រៃ ហើយតែងត្រូវរកគ្រោះជាបន្ដបន្ទាប់ដោយសារអន្ទាក់ អន្លង់ចម្រូង សព្វសារពើ ដែលបង្កើតជាចម្ងល់ដល់ពួកសត្វទាំងនោះថា តើខ្លួនប្រព្រឹត្ដអ្វីខុសធ្ងន់ធ្ងរណាស់ទៅឬ បានជាមនុស្សម្នានាំគ្នាតាមផ្ដន្ទា ចងកម្មចងពៀរដល់ខ្លួនយ៉ាងនេះ?


ជារឿងមួយគួរអោយសង្វេកណាស់ ដែលវាមិនបានគិតទៅដល់ថាគ្រោះភ័យឡាយ កើតមកពីរោមដ៏ស្រស់ស្អាត និងដ៏មានតម្លៃរបស់ខ្លួននោះឯង ។

កត់ត្រានៅក្នុង “ ចួងជឺ ”

រឿងនេះ ចួងជឺ ចង់អធិប្បាយពន្យល់អំពី “ គ្រោះភ័យ ” ដែលកើតឡើងដោយសារតែ “ សម្បក់ក្រៅ ” ។ ប្រការដែលចចកនិងខ្លារខិនបង្កភ័យមកឲ្យខ្លួនឯងនោះ ក៏ព្រោះតែព្រានព្រៃត្រូវការស្បែកដ៏ល្អរបស់វានោះឯង ។ ឯនារីស្អាតៗ ឬអ្នកដែលពាក់គ្រឿអលង្ការថ្លៃៗ ឬសូម្បីតែម៉ូតូ ឡាន ក៏អាចនាំគ្រោះភ័យមកឲ្យខ្លួនដោយសារតែព្រានប្រមាញ់អញ្ចឹងដែរ ។ ហេតុនេះ ចួងជឺ គាត់បានដាស់តឿនឲ្យយើងចេះប្រយ័ត្នខ្លួនជាមុន ក្នុងករណីខ្លះដែលពុំសូវមានសុវត្ថិភាពល្អ... យើងគួរកុំធ្វេសប្រហែស ប៉ុន្ដែ មិនមែនបានន័យថា សម្បកក្រៅល្អ សុទ្ធតែផ្ដល់ផលអាក្រក់គ្រប់យ៉ាងនោះឡើយ ។