រឿងខ្លី ប្រភេទអប់រំ

មានរឿងនិទានមួយតំណាលថា កាលដើមឡើយ មានសត្វដ៏ធំចម្លែកមួយឈ្មោះថា ឥន្រ្ទីយក្ស ដែលជាសត្វដ៏ធំរកអ្វីនឹងប្រៀបពុំបានឡើយ ។ ខ្នងរបស់វាវែងប្រហែលនឹងខ្នងភ្នំ ថៃសាន ។ ពេលត្រដាងស្លាបម្ដងៗប្រៀបដូចជាមានដុំពពកដ៏ធំបិទបាំងផ្ទៃមេឃដូច្នោះដែរ ។ តាមធម្មតាសត្វឥន្ទ្រីយក្សនេះ អាស្រ័យរស់នៅលើភ្នំ ពើយសាន ។ វារង់ចាំទាល់តែដល់ខែប្រាំមួយ មានខ្យល់បក់មកពីទិសខាងជៀង ទើបវាត្រដាងស្លាបរបស់ខ្លួន ពឹងលើកម្លាំងខ្យល់ឲ្យបក់នាំខ្លួនវាឡើងទៅលើកម្ពស់ ៩ម៉ឺនលី ហើយយកស្លាបរបស់ខ្លួនទ្រោបលើពពកឲ្យអណ្ដែតរសាត់ទៅដល់តំបន់ សមុទ្រខាងត្បូង ហើយទើបបន្ទាបខ្លួនចុះ ។

មានសត្វក្រូចតូចល្អិតមួយក្បាល លោតចុះលោតឡើងក្បែរគំនរស្មៅ ហើយងើយទៅលើឃើញសត្វឥន្ទ្រី យក្សអណ្ដែតខ្លួនឆ្លងកាត់មក វាក៏សើចចំអក...

“ មើលអាសត្វខ្នងវែងរយីកយាកនេះចុះ! ហើរខ្លួនឯងក៏មិនកើតដែរចង់ទៅណាម្ដងៗទាល់តែមានខ្យល់មានព្យុះទើបទៅរូច!... នេះបានហៅថាធំតែមាឌចង្អៀតតែមុងមែន!... គួរឲ្យចង់សើចណាស់!... ឯខ្លួនយើងវិញ... ទោះជាមុជមិនជ្រៅទៅមិនឆ្ងាយ តែយើងនឹកឃើញចង់លោតក៏លោតបាន... នឹកឃើញចង់ហើរពេលណាក៏បាន... ហក់ចុះហក់ឡើងម៉ាសេរី... ចំណែកឯលោកឥន្ទ្រីជង្រ្គោងឯងនេះ មិនដឹងជាប្រុងហើរទៅក្រហែងណាទេហ្ន???

✍កត់ត្រានៅក្នុង “ ចួងជឺ ”✍

❤ ❤ ❤ដំណើរការនិងការវិវត្ដន៍របស់វត្ថុទាំងពួង... មិនអាចផ្ដាច់ចេញពីលក្ខខណ្ឌកំណត់របស់ខ្លួនបានទេ ។ នៅលើលោកនេះ ពុំមានអ្វីដែលមានឥស្សរៈយ៉ាងពេញលេញឡើយ សត្វក្រួចដែលលោតចុះលោតឡើងនៅលើវាលស្មៅដ៏តូចចង្អៀត តើអាចពោលថា “ ម៉ាសេរី ” ដូចម្ដេចទៅ? សូម្បីតែសត្វឥន្ទ្រីយក្ស ដែលអាចហោះឡើងកម្ពស់ ៩ម៉ុលី ដែលទំនងដូចជាអស្ចារ្យសម្បើមណាស់... តែបើគ្មានខ្យល់ជួយដោល វាក៏នៅតែហើរមិនកើត... បែបនេះ ក៏នៅតែពុំមានអ្វីដែលហៅថា “ សេរី ” ជាដដែល ។ នៅលើលោកមានច្បាប់ជាក់លាក់ ដែលមិនអាចផ្លាស់ប្ដូរទៅតាមបំណងប្រាថ្នារបស់មនុស្សឡើយ... សេរីភាពដែលហួសពីធម្មជាតិនិងសភាវៈពិត នឹងពុំមានទេ អ្នកដែលមានចេតនាចង់គ្រប់គ្រងនិងបង្វិលជោគជតារបស់លោក គឺគ្រាប់តែជាមនុស្សគួរឲ្យអស់សំណើចតែប៉ុណ្ណោះ ។
VCN TEAM

VCN TEAM

Our Website VCN TEAM won't respond to any video on out website. We just sharing in Entertientment popurse only. All video are host on Youtube,Vimeo,Facebook,Vidme and Googledrive. If you found out that this video is under your copyright please use contact form, we will review and delete this video. Do not copy or take videos from us without permission we will claim up you as copyright .

Post A Comment: